μάρτης σου λέω

καλό μήνα λοιπόν, και χρόνια πολλά στην Μητέρα, την πολυαγαπημένη μητέρα που μας γέμισε συμπλέγματα και διατροφικές διαταραχές αλλά την αγαπάμε όσο κανέναν άλλο σ’ αυτό τον κόσμο, εντάξει, ίσως λιγότερο από τον Σύζυγο και την Macy Gray, αλλά είναι σίγουρα στο top 5 (Μητέρα, αν έχει γίνει θαύμα και έμαθες να χειρίζεσαι το λάπτοπ, πλάκα κάνω, εσύ είσαι στην κορυφή) και σήμερα έχει γενέθλια, αλλά δεν είμαστε και σίγουροι κιόλας, η Γιαγιά εισήχθη στο μαιευτήριο στις 27 Φεβρουαρίου και οι φήμες θέλουν να γέννησε στις 29, αλλά η ταυτότητα έγραψε 27 και η Μητέρα γιορτάζει την 1η Μαρτίου, άκου τώρα να δεις, λάθος τακτικής, σκέψου πόσες ρυτίδες θα είχε γλιτώσει αν τα γιόρταζε μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια. Πάντως η Ελλάδα, για χώρα με σοβαρό πρόβλημα γραφειοκρατολαγνείας, σκατά τα κάνει στα χαρτιά γεννήσεώς μας, εμένα με έστειλε σε ένα χωριό επίσημα, ενώ γεννήθηκα στο κέντρο της Αθήνας, ξέρεις εκεί που έχει τα μαιευτήρια, κάτι που στερείται η Καλλιθέα Βοιωτίας όσο καθαρό αέρα και να διαθέτει. Και έτσι τα χαρτιά μου γράφουν για κάποιο το χωριό όπου βρέθηκε ο πατέρας μου σαν μωρό, λίγο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, για τόσο σύγχρονη ιστορία μιλάμε, κι εκείνος το έσκασε με την πρώτη ευκαιρία, από τα 65 του χρόνια 13 εκεί, 52 μακριά, πάνω από μισός αιώνας λοιπόν σε άλλο νομό, αλλά για κάποιο λόγο ο τόπος γέννησής μου συμπληρώθηκε έτσι. Και του αδερφού μου, μην φανταστείς, ότι το λάθος σταματάει στο ένα παιδί. Και δεν βρέθηκε ένας λογικός άνθρωπος να πει ότι δεν υπάρχει καν ιατρείο εκεί, είναι ΑΔΥΝΑΤΟ να γεννηθεί ένα παιδί με προγραμματισμένη καισαρική (ξέρω τι θα πεις, Παρθένος με πρόγραμμα ακόμα και σ’ αυτό) στην Καλλιθέα Βοιωτίας, αλλά όπως φαίνεται δεν υπάρχει λογικός άνθρωπος στην τοπική αυτοδιοίκηση κι αυτά πληρώνουμε τώρα φίλη, γιατί με τα πολλά η Καλλιθέα έγινε δήμος Τανάγρας και μ’ αυτά και μ’ αυτά κοντέψανε να πάθουν εγκεφαλικό στην Αμερικάνικη Πρεσβεία που αγαπούν την γραφειοκρατία επίσης, αλλά έχουν και αρχεία στα κομπιούτερ και δεν τους πάει καλά όταν ο τόπος γέννησης είναι διαφορετικός, πόσο ακόμα αν εσύ έχεις συμπληρώσει από κεκτημένη ταχύτητα και σε μια κρίση ειλικρίνιας Αθήνα στις μισές αιτήσεις. Χαμός σου λέω. Ο Σύζυγος πάλι που γεννήθηκε στην Μινεάπολη και εκεί που γεννήθηκε, αυτό έγραψαν, γελάει με το σύστημα που σε ρίχνει στο χωριό του πατέρα αποκλειστικά, γιατί η μάνα δεν έχει δικαιώματα στο παιδί, ο πατέρας είναι το σημαντικό συστατικό, κι αυτό αλάζει τα πάντα. Ακόμα και την αλήθεια. Κατά καιρούς έχω πετύχει κι άλλους ανθρώπους που έχουν επίσημα λάθος διαβατήριο, επειδή βρέθηκε κάποτε ένας γραμματέας κοινότητας, ο λεγόμενος και τρελός του χωριού, να βγάλει έτσι πατροπαράδοτα το πρώτο τους πιστοποιητικό γέννησης για ταυτότητα (εκεί, πριν δώσεις το lower συνήθως) και να γράψει ό,τι θέλει. Αν ζηλεύω για κάτι τους μικρότερους είναι που δεν έζησαν αυτό το τραβολόγημα στα χωριά για ψήφους και χαρτούρες, Θεέ μου, δεν κάνανε τουλάχιστον λάθος την ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ γέννησης, να κρύψω και κανά χρόνο, στον ΤΟΠΟ βρήκαν να τα σκατώσουν;

Ιν αδερ νιους, σήμερα έφτιαξα μαρτάκι, κάτι που δεν έκανα όσο ζούσα στα πάτρια εδάφη, αλλά από μακριά μου φαίνεται πιο σημαντικό να κρατήσω αυτές τις μικρές παραδόσεις που ικανοποιούν κάπως την νοσταλγία μου για τους φίλους και την οικογένεια που δεν αγκαλιάζω όσο συχνά θα ήθελα. Ο Ξανθός με τον αληθινό τόπο γέννησης που θα δεις να κυκλοφορεί με το περίεργο ασπροκόκκινο friendship bracelet, ο Σύζυγος είναι, να του πεις ένα γεια και καλό μήνα.

(σε ένα καλοκαιρινό roadrip στην Βουλγαρία, ανακαλύψαμε εκεί στα βουνά της Ροδόπης, πού πάνε τα μαρτάκια διακοπές)